Αγαπημένη Γυναίκα...

Αγαπημένη γυναίκα,

Με αφορμή την ημέρα της γυναίκας, αποφάσισα να σου γράψω ένα γράμμα.

Ένα γράμμα για να σου θυμίσω όλα αυτά που κατέκτησες και κατακτάς από την αρχή της ύπαρξής σου και στην κάθε σου μέρα. Αλλά και για να σου θυμίσω το γεγονός ότι χρειάστηκε να τα κατακτήσεις και τίποτα από αυτά δεν ήταν αυτονόητο. Ακόμη, να σου θυμίσω πως δυστυχώς ακόμη και σήμερα, για την ισότητα για την οποία τόσο πάλεψες, πρέπει ακόμη να παλεύεις. Κατέκτησες το δικαίωμα στη ψήφο, στους “ισότιμους” μισθούς, τις ίδιες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και στην επαγγελματική αποκατάσταση, κατέκτησες μόλις το 2006 την νομική αναγνώριση του βιασμού μέσα στον γάμο (στην χώρα μας). Όμως στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, πρέπει ακόμη να παλεύεις για αυτά τα βασικά και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Αλλά και στον δυτικό “πολιτισμένο” μας κόσμο, πρέπει ακόμη να παλεύεις με τα στερεότυπα της γυναίκας ως αδύναμης, ως υποδεέστερης, ως έρμαιο των ορμονών της και του βιολογικού της πεπρωμένου. Και θέλω να σου επισημάνω το πόσο παλεύεις την κάθε ώρα της ζωής σου, μέχρι εξάντλησης. Παλεύεις στη δουλειά να μην σου ξεφύγει κανένα δάκρυ γιατί μετά θα είσαι η “αδύναμη” και ταυτόχρονα παλεύεις να είσαι και ευχάριστη για να μην είσαι η “ψυχρή σκύλα”. Παλεύεις να είσαι με τους άντρες τόσο σαγηνευτική όσο χρειάζεται για να μη σε πούνε “εύκολη" αλλά ούτε και “κρύα”. Παλεύεις να περιποιείσαι την εμφάνιση σου για να είσαι όμορφη χωρίς όμως να φαίνεσαι και “ψώνιο”. Παλεύεις να αποδείξεις ότι μπορείς να κάνεις όποια δουλειά θες και ταυτόχρονα ότι μπορείς να είσαι η καλύτερη μητέρα στον κόσμο. Και αυτή η λίστα δεν σταματάει πουθενά.

Θέλω να σου θυμίσω ακόμη, πως καλείσαι καθημερινά να απολογηθείς για τις επιλογές σου. Για το ότι έκανες παιδιά ή για το ότι δεν έκανες, γιατί θήλασες ή γιατί δε θήλασες το μωρό σου, γιατί δουλεύεις τόσο πολύ ή γιατί διάλεξες να μην δουλεύεις καθόλου. Γιατί δεν παντρεύτηκες ακόμη ή γιατί παντρεύτηκες τόσο μικρή; Γιατί είπες αυτό που είπες και έφερες τον εαυτό σου σε δύσκολη θέση ενώ μπορούσες να σωπάσεις; Γιατί φόρεσες αυτή τη φούστα που προκάλεσες; Γιατί γύρισες μόνη σου το βράδυ σπίτι ενώ ήξερες ότι είναι επικίνδυνο; Κι εγώ σε ρωτάω: Γιατί να πρέπει να είσαι υπόλογη στους άλλους για κάθε σου επιλογή;

Και με αφορμή αυτό και πάνω από όλα θέλω να σου πω, μην ξεχνάς ότι ισότητα δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να τα κάνεις όλα, να είσαι και καλή σύζυγος και καλή ερωμένη και πετυχημένη επαγγελματίας και η τέλεια μαμά. Και σίγουρα ότι ακόμη κι αν τα θέλεις όλα αυτά, δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα ταυτόχρονα και μάλιστα μόνη σου. Στο λέω αυτό γιατί φοβάμαι ότι τρέχεις να προλάβεις να είσαι όλα αυτά και στο τέλος χάνεις αυτό που πραγματικά είσαι, αυτό που πραγματικά θέλεις. Αν έχω μια επιθυμία για σένα είναι να είσαι πραγματικά ελεύθερη να επιλέγεις αυτό που θες, αυτό που σε κάνει να ευχαριστιέσαι τη ζωή σου και όχι αυτά που σου επιβάλλουν οι άλλοι. Αυτή η ελευθερία που έρχεται πάντα παρέα με το τίμημα της ευθύνης για τη δικιά σου ζωή, ένα τίμημα -ευτύχημα αν καταφέρεις να το αναλάβεις. Στο εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου.

Με αγάπη,

Ηλέκτρα